Niemieckie regiony winiarskie są jednymi z najbardziej wysuniętych na północ na świecie. Główny klimat winiarski leży poniżej 50 równoleżnika, który przebiega przez regiony Rheingau i Mosel, jak wspomniano na mapie winiarskiej Niemiec. Powyżej tej linii klimat staje się mniej sprzyjający dla produkcji wina, ale nadal istnieją winnice powyżej tej linii. Ze względu na północny klimat poszukiwano odpowiednich odmian winorośli (szczególnie odpornych na mróz i wczesne zbiory), opracowano wiele krzyżówek, jak np. Müller-Thurgau w Instytucie Hodowli Winorośli w Geisenheim. W ostatnim czasie wzrosły nasadzenia Rieslinga, ponieważ lokalny i międzynarodowy popyt domaga się wysokiej jakości win.

 

Wszystkie wina produkowane są wokół rzek, głównie Renu i jego dopływów, często osłoniętych górami. Rzeki mają znaczący wpływ na mikroklimat, który łagodzi temperaturę. Gleba jest łupkowa w stromych dolinach, aby wchłonąć ciepło słoneczne i zatrzymać je na noc. Na falistych wzgórzach gleba jest zdominowana przez wapno i glinę. Regiony winiarskie w Niemczech, o których zwykle się mówi, to 13 regionów określonych dla wina gatunkowego. Niemiecki przemysł winiarski zorganizował się wokół tych regionów i ich podziału na okręgi. Istnieje jednak również szereg regionów dla rzadko eksportowanych kategorii wina stołowego (Tafelwein) i wina wiejskiego (Landwein), jak widać na mapie win Niemiec. Regiony te, z kilkoma wyjątkami, pokrywają się z regionami win jakościowych. W celu wyraźnego rozróżnienia poziomów jakości, regiony i podregiony dla różnych poziomów jakości mają celowo różne nazwy, nawet jeśli są dopuszczone do produkcji na tym samym obszarze geograficznym.